Geschreven door Faye
Waarom kan ik nooit een normale, gezonde relatie hebben? Wat is de reden dat ik eeuwig twijfel over mijn relatie en continu het gevoel heb dat ik een beslissing moet maken? Hoe kan het dat relaties zo mijn leven beheersen en dat ik niet kan genieten op de momenten dat ik samen ben? De beschrijving van R-OCD gaf mij alle antwoorden. Een term die ik pas ongeveer een jaar ken.
Ik wist niet eens meer of ik van hem hield
Al sinds mijn 11e ervaar ik klachten. Op een bepaald moment werd ik door een scène in een televisieprogramma geconfronteerd met iets wat ik had gedaan en ging de knop om: ik heb iets fout gedaan. Ik had in die tijd een aantal ervaringen met de computer waar ik eigenlijk te jong voor was. Het televisieprogramma ging over risico’s van internet en gaf mij het gevoel dat ik fout bezig was geweest. Sinds die avond heb ik mij overal schuldig over gevoeld. Mijn schuldgevoelens uitten zich naar de persoon waar ik het meest van hield: mijn moeder. Ik voelde mij schuldig over de kleinste dingen en het opbiechten gaf mij een beter gevoel; totdat er weer een nieuwe gedachte kwam.
Rond mijn 15e wisselde de persoon waar ik mij schuldig naar voelde van mijn moeder naar mijn vriend. Ik bleef mij schuldig voelen om iets wat ik aan het begin van de relatie had gedaan met een andere jongen. Ik had dit opgebiecht en de relatie ging verder, maar ik kon mezelf nooit vergeven en moest er continu over praten. Ik bleef ook de hele dag bij alles wat ik deed aan die jongen denken. Het liep uit in een oneindig twijfelen over de relatie. Ik heb het vrij plotseling uitgemaakt en ben daarna van de ene relatie in de andere relatie terechtgekomen.
Ik dacht continu na of ik terug moest naar een ex, had twijfels of de relatie goed zat, was bang dat ik flirtte of andere jongens aanraakte en meer. In mijn vorige relatie wist ik op een gegeven moment niet eens meer of ik van hem hield. Ik kon alles met hem delen, maar dit onderwerp bespreken leidde alleen maar tot veel drama en ik denk ook tot een verergering van mijn klachten. Ik heb het van het ene op het andere moment weer uitgemaakt, omdat ik tijd nodig dacht te hebben om uit te vinden wat ik echt wilde. Uiteraard liep het weer anders en vond ik een volgende vriend.
Ik geloof mezelf vaak niet
Het is best wel heftig om nooit zeker te weten wat je voor iemand voelt of wat je van diegene wilt. Het brengt je in zo’n onzekerheid en wanhoop. Ik heb mezelf echt heel naar gevoeld op bepaalde momenten. Ik weet niet of ik van depressie mag spreken, omdat ik van nature goede dagen en slechte dagen heb, maar het is onvoorstelbaar wat R-OCD met je kan doen. Mijn leven draaide om mijn relatie. Waarom is mijn relatie toch zo belangrijk? Waarom moet ik al mijn gedachten controleren?
Ik geloof mezelf vaak niet, op meerdere vlakken. Ik heb naast OCD-klachten in mijn relaties ook andere dwangklachten, bijvoorbeeld in mijn werk of studie en ook controleer ik sloten, lichten, water en dergelijke. Vaak moet ik een paar cijfers of een zin maar blijven en blijven controleren, omdat ik niet geloof dat ik het goed heb gelezen. Ook in mijn relatie is dit zo. Ik kan voor elk argument een tegenargument bedenken, bijvoorbeeld waarom ik in de relatie moet blijven of niet. Keuzes maken op relatiegebied is voor mij eigenlijk onmogelijk.
Dingen gaan wel beter
Het eeuwige twijfelen wordt mij soms echt te veel. Ik twijfel of ik wel een relatie moet aangaan, maar op de één of andere manier blijf ik op zoek naar een partner en verliefdheid. Ik ben al meer dan vier jaar in contact met psychologen en psychiaters. Ik kan geen algemene uitspraak doen over of dat werkt of niet. Puur voor mijzelf merk ik dat het echt uitmaakt of je een klik hebt met de hulpverlener. Sinds ik een klik heb met mijn nieuwste psycholoog gaan dingen beter.
Ik vind het lastig om anderen advies te geven, omdat ik zelf ook niet weet of ik alles goed doe. Mijn ervaring is dat het wel goed is om te praten met je vriend(in) over je klachten als het je erg dwars zit, maar het wel te matigen. Je wilt niet dat je vriend(in) je persoonlijke psycholoog wordt. Bij mij verergerden de klachten toen ik overmatig met mijn partner sprak over mijn twijfels. In mijn laatste relatie die inmiddels over is, heb ik minder gedeeld, maar alles opkroppen moet je zeker niet doen. Dat is in mijn ervaring ook niet nodig, omdat de ander er bij mij altijd begrip voor heeft gehad.
Het kan helpen om te beseffen dat het vooral gedachten zijn en als je gedachten uitspreekt, alles veel echter lijkt dan het misschien is. Het is misschien iets wat je voor je zelf moet uitvinden.
Sinds mijn relatie over is en ik mij focus op het opbouwen van mijn carrière ben ik trouwens heel gelukkig. Niets heeft mij ooit zo levendig en opgelucht laten voelen. Mijn laatste belangrijke tip is daarom om te doen wat jou gelukkig maakt en doe dat echt, want niets is belangrijker dan jouw mentale gezondheid.
